Historia szkoły

Technikum rozpoczęło swoją działalność 1 września 1954 roku i otrzymało nazwę: Państwowe Technikum Hodowlane. Powstanie jego poprzedziło istnienie jednorocznej szkoły hodowców bydła, która kształciła specjalistów od 1951 – 1954 roku. Kształcenie zootechników na poziomie szkoły średniej na terenie rolniczego, nowo powstałego województwa zielonogórskiego (1950) stało się pilną potrzebą. W owym czasie województwo zielonogórskie nie posiadało technikum hodowlanego. W najbliższym sąsiedztwie istniały szkoły rolnicze o innych specjalnościach: w Zieleńcu koło Gorzowa oddalonym o 50 km – technikum rachunkowości rolnej, w Strzelcach Krajeńskich oddalonych o 80 km – technikum mechanizacji rolnictwa, w Szprotawie oddalonej o 120 km – technikum rolnicze i w Iłowie Żagańskiej oddalonej o 120 km – technikum ogrodnicze. O lokalizacji technikum hodowlanego w Bobowicku zadecydowało kilka przyczyn: po pierwsze już istniejąca szkoła hodowców bydła, która była zalążkiem przyszłej średniej szkoły rolniczej, po drugie baza szkoleniowa, jaką stanowiło gospodarstwo rolne położone w bezpośrednim sąsiedztwie, po trzecie - centralne położenie w województwie.

Pracę rozpoczęto w trudnych i prymitywnych warunkach, najpierw w Międzyrzeczu (1. 09 – 31. 12. 1954), a od stycznia 1955 r. w Bobowicku.

Technikum w Bobowicku rozpoczęło kształcenie uczniów w nowo wybudowanych dwóch barakach, które były przeznaczone na szkołę oraz internat męski. W tych obiektach szkoła funkcjonowała od stcznia 1955 roku.

Nauka odbywała się w salach lekcyjnych w baraku pierwszym. Na początku zorganizowano 2 gabinety: jeden wspólny do chemii i fizyki, drugi do hodowli, uprawy i mechanizacji. Pomoce do geografii, historii, matematyki, wychowania fizycznego  trzymano w pokoju nauczycielskim. Z każdym dniem szkoła wzbogacała się w kolejne pomoce naukowe, które wykonywali uczniowie pod kierunkiem nauczycieli i pierwszego dyrektora mgr. inż. K. Letowta.

 

 

 

 

Internat żeński, sekretariat szkoły i biura gospodarstwa pomocniczego oraz mieszkania nauczycielskie zostały zlokalizowane w pałacu (pięknym dworku nad jeziorem Bobowickim) byłych właścicieli Bobowicka – von Dziembowskich. W dwóch pierwszych klasach liczba uczniów wynosiła 84 osoby.

 

 

 

 

Od września 1956 r. dyrektorem technikum został inż. Michał Fijałka – były kierownik szkoły specjalistów i dotychczasowy kierownik gospodarstwa. Rozpoczął on usilne starania w Ministerstwie Rolnictwa o rozbudowę szkoły. Efektem tych starań był oddany do użytku w maju 1959 roku internat, który do dziś spełnia swoją funkcję, jak również domek dla nauczycieli (luty 1959). Wcześniej, w 1958 roku oddano do użytku budynek chlewni, który w owym czasie był podstawą w szkoleniu praktycznym uczniów. W projekcie rozbudowy technikum był jeszcze budynek szkoły i dwa domki nauczycielskie.

 

 

Budynek nowej chlewni wybudowany w 1958 roku.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozpoczęcie budowy internatu w listopadzie 1957 roku.

 

 

 

 

 

 

 

Ukończona budowa budynku internatu w 1959 roku.

 

 

 

 

Kadra nauczycielska na początku była nieliczna. Składała się z dyrektora i 6 nauczycieli, spośród których troje było przygotowanych do prowadzenia przedmiotów hodowlanych: mgr inż. Kazimierz Letowt i inż. Maria Hasała oraz technik rolnik Zenona Pacak. W roku 1955 zaangażowano do prowadzenia szkolenia praktycznego techników: Irenę Gniłkę i Teresę Kowal oraz do prowadzenia przedmiotów hodowlanych mgr inż. Jadwigę Papaj i mgr. inż. Józefa Papaja.

Rok 1959 był dla szkoły wielkim przeżyciem. Technikum ukończyło 26 absolwentów. Wszyscy z nich byli bardzo dumni. Ta nieliczna garstka techników hodowców zasiliła kadry rolnictwa na Ziemi Lubuskiej.

Środowisko rolnicze, administracyjne i polityczne województwa zielonogórskiego i województw ościennych zaczęło poznawać w praktyce tę młodą, ale prężnie rozwijającą się placówkę naukową. Od tej chwili szkoła pracowała w zamkniętym cyklu. Były klasy rozpoczynające naukę, zaawansowane i najstarsze.

 

 

 

Rok 1959 zapisał się w historii technikum jeszcze jednym ważnym wydarzeniem: w maju tegoż roku, dzięki staraniom dyrektora inż. Michała Fijałki i Komitetu Rodzicielskiego szkoły, został ufundowany i przekazany szkole piękny sztandar projektu Kustosza Muzeum w Międzyrzeczu Alfa Kowalskiego. Przekazania sztandaru dyrektorowi szkoły dokonał przewodniczący komitetu rodzicielskiego pan Sławiński.

 

Od września 1959 roku dyrektorem Technikum został inż. Czesław Gliński. Energicznie kontynuował rozbudowę szkoły. Efektem wysiłków w tym zakresie było oddanie w 1960 roku do użytku drugiego domku nauczycielskiego, w 1963 trzeciego domku, a od 20 stycznia 1964 młodzież kontynuowała naukę w nowym, wyposażonym w gabinety przedmiotowe, budynku szkolnym.

 

 

Kolejny etap budowy nowego budynku szkoły (1962 rok).

 

 

 

 

 

 

 

 

Oddany do użytku w 1964 roku budynek szkoły.

 

 

 

 

Nowy budynek szkolny szybko okazał się zbyt mały w stosunku do potrzeb. Z inicjatywy dyrektora inż. Czesława Glińskiego rozpoczęto budowę gabinetu i pracowni mechanicznej adaptując do tego celu część pomieszczeń byłej owczarni na terenie gospodarstwa. Już w roku 1965 młodzież rozpoczęła naukę mechanizacji w nowym obiekcie w sąsiedztwie hali maszyn i warsztatu. W roku 1969 powstaje, również na terenie gospodarstwa, tuż przy oborze, nowy gabinet hodowlany. Aby wszystkie trzy przedmioty zawodowe były w bezpośrednim kontakcie z procesem produkcyjnym gospodarstwa, jako kolejny w tym rejonie powstaje gabinet uprawy.

Wygospodarowane pomieszczenia w budynku szkoły posłużyły jako zaplecze do rozwijającej się bazy dydaktycznej oraz stworzyły możliwość zorganizowania Izby Pamięci Narodowej, która była jednocześnie pracownią przysposobienia obronnego.

W latach 1956 – 1971, kiedy to w programie Technikum Rolniczego młodzież uczyła się ogrodnictwa, bazą dydaktyczną był ogród przyszkolny z wszystkimi niemal uprawami warzywnymi, kwiatowymi i sadownictwem. Budowa boiska i autodromu do nauki jazdy nie tylko ułatwiły proces nauczania, ale i pozwoliły na zwiększenie wymagań.

7 lutego 1970 r. nadano Państwowemu Technikum Hodowlanemu w Bobowicku imię XXV – lecia Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej oraz wmurowano pamiątkową tablicę.

Rok później, w nocy z 3 na 4 marca 1971 roku na skutek awarii przewodów elektrycznych spłonął pięknie utrzymany pałac, w którym zamieszkiwało ok. 80 uczennic. Uczniowie musieli zamieszkać w zagęszczonym internacie, a część dziewcząt w baraku pierwszym.

Organizacja szkoły w pierwszym 25 – leciu przedstawiała się następująco: w okresach od 1954 – 1959 i od 1965 istniało 5 – letnie Technikum Hodowlane. Obok wspomnianego technikum od 1956 – 1971 roku istniało 5 – letnie Technikum Rolnicze. W latach 1972 – 1979 realizowano również program 3 – letniego Technikum Hodowlanego na podbudowie Zasadniczej Szkoły Rolniczej. Od roku 1970 istniała także Zasadnicza Szkoła Rolnicza o specjalności chów zwierząt.

Nowy budynek szkoły szybko okazał się zbyt mały w stosunku do potrzeb. Z inicjatywy dyrektora inż. Czesława Glińskiego rozpoczęto budowę gabinetu i pracowni mechanicznej, adoptując do tego celu część pomieszczeń byłej owczarni na terenie gospodarstwa. Już w 1965 roku młodzież rozpoczęła naukę mechanizacji w nowym obiekcie w sąsiedztwie hali maszyn i warsztatu. W 1969 roku powstaje, również na terenie gospodarstwa, tuż przy oborze, nowy gabinet hodowlany. Aby wszystkie trzy przedmioty zawodowe były w bezpośrednim kontakcie z procesem produkcyjnym gospodarstwa, jako kolejny w tym rejonie powstaje gabinet uprawy.

W latach 1956 - 1971, kiedy to w programie technikum rolniczego młodzież uczyła się ogrodnictwa, bazą dydaktyczną był ogród przyszkolny z wszystkimi niemal uprawami warzywnymi, kwiatowymi i sadownictwem. Budowa boiska i autodromu do nauki jazdy nie tylko usprawniły proces nauczania, ale i pozwoliły na zwiększenie wymagań.

7 lutego 1970 r. nadano Państwowemu Technikum Hodowlanemu w Bobowicku imię XXV - lecia Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W związku a tym wydarzeniem w holu szkoły wmurowano pamiątkową tablicę.

Rok później, w nocy z 3 na 4 marca 1971 roku na skutek awarii przewodów elektrycznych spłonął pałac, w którym zamieszkiwało około 80 uczennic.

Organizacja szkoły w pierwszym 25 - leciu przedstawiała się następujaco: w okresach 1954 - 1959 i od 1965 istniało 5 - letnie technikum hodowlane. Obok wspomnianego technikum w latach 1956 - 1971 istaniało 5 - letnie technikum rolnicze. W latach 1972 - 1979 realizowano również program 3 - letniego technikum hodowlanego na podbudowie Zasadniczej Szkoły Rolniczej. Od 1970 roku istniała również Zasadnicza Szkoła Rolnicza o specjalności chów zwierząt.

 

W 1973 roku szkolne władze administracyjne postanowiły uczynić filiami Państwowego Technikum Hodowlanego w Bobowicku Zasadniczą Szkołę Rolniczą w Trzcielu, która w 1976 roku została przemianowana w Zasadniczą Szkołę Mechanizacji Rolnictwa, a której kierownictwo powierzono Tadeuszowi Skibińskiemu oraz 3 – letnie Technikum Rolnicze dla Pracujących w Świebodzinie kierowane przez mgr Marię Okuniewską. Technikum w Świebodzinie przestało istnieć jako filia PTH w Bobowicku 1975 roku w lipcu z chwilą wprowadzenia nowego podziału administracyjnego Polski.

W latach 1964 – 1969 przy PTH w Bobowicku istniał Ośrodek Kursowego Kształcenia Operatorów Maszyn Melioracyjnych. W Trzcielu w latach 1965 – 1978 funkcjonował Ośrodek Kursowego Kształcenia Mechanizatorów Rolnictwa.

W 1975 roku stanowisko dyrektora objął mgr inż. Józef Papaj, wieloletni nauczyciel przedmiotów zawodowych, który ze szkołą był związany niemal od samego początku. Pod jego czujnym okiem rośli nowi fachowcy i rozwijało się gospodarstwo szkolne, a  jesienią 1987 roku oddana została do użytku nowoczesna owczarnia, w której mieściło się ok. 800 sztuk owiec. W kolejnym roku otworzono na potrzeby lokalnego rynku Zasadniczą Szkołę Mleczarską (działała w latach 1988-1997).

W 1989 roku dyrektorem szkoły został mgr Adam Żyła. Za jego kadencji zmodernizowano budynek szkolny, wymieniono okna, sanitariaty, położono polbruk przed szkołą, wybudowano zadaszenie przy sali gimnastycznej, w internacie przebudowano kuchnię na gazową, utworzono 2 pracownie komputerowe i świetlicę internetową dla mieszkańców internatu.

Był to czas burzliwych przemian w kraju, a kolejne reformy wymuszały dostosowywanie kierunków kształcenia do panujących realiów. Szkoła rozbudowała się o  Liceum Wiejskiego Gospodarstwa Domowego (1991 – 2000) żartobliwie zwanego „Szkołą Żon.” Z inicjatywy dyrektora mgr. Adama Żyły powstało 3-letnie Technikum Rolnicze dla Dorosłych ( 1994 – 2006) na podbudowie szkoły zasadniczej.

W 1993 roku powstała w Bobowicku filia Akademii Rolniczej w Szczecinie. Absolwenci technikum mogli podjąć 2,5-letnie studia w systemie zaocznym zakończone tytułem inżyniera na kierunku agroturystyka. Uroczysta imatrykulacja pierwszego roku akademickiego miała miejsce 18 października.

W 1994 roku, na skutek zmian społeczno-gospodarczych w kraju, wcześniej prężnie działające gospodarstwo szkolne utraciło płynność finansową i zostało przekazane do Agencji Rolnej Własności Skarbu Państwa. Dla potrzeb dydaktycznych szkoły pozostawiono jedynie obszar o ogólnej powierzchni 77,97 ha.

Chcąc zapewnić wysoki poziom zdobywanej wiedzy rolniczej i oprzeć ją na jak najlepszych wzorach produkcyjnych, dyrekcja technikum postanowiła prowadzić szkolenie praktyczne uczniów w nowoczesnych fermach zwierząt.

W 1997 roku szkołę opuścili ostatni absolwenci Technikum Hodowlanego. Kierunek został wykreślony z ministerialnej listy zawodów.

W wyniku państwowej polityki decentralizacji szkoła została przekazana pod zarząd Starostwa Międzyrzecz. Jakby zmian było mało, kolejną wprowadziła reforma oświaty. Technikum zaczęło kształcić w czteroletnim cyklu nauczania w kierunkach: Technik rolnik, Technik agrobiznesu oraz Technik żywienia i gospodarstwa domowego. Dorośli mogli wstąpić do zaocznego dwuletniego Technikum rolniczego, a później także Technikum agrobiznesu.

Od 2000 roku rozwijała się aktywna współpraca szkoły z międzyrzeckim Kołem Związku Sybiraków. Współpraca ta zaowocowała nadaniem szkole, jako pierwszej w województwie lubuskim, imienia Zesłańców Sybiru. Oficjalna uroczystość miała miejsce 24 września 2002 roku.

W 2007 roku dyrektorem szkoły został mgr inż. Roman Nowak, absolwent Państwowego Technikum Hodowlanego w Bobowicku i jeden z pierwszych laureatów Olimpiady Wiedzy i Umiejętności Rolniczych. Kolejne edycje tej Olimpiady, największego sprawdzianu dla uczniów szkół rolniczych, kontynuowane są po dzień dzisiejszy, a szkoła w Bobowicku nadal odnosi w niej liczne sukcesy.

1 stycznia 2009 roku Zespół Szkół w Bobowicku powrócił pod zarząd Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Ta zmiana wprowadziła szkołę w XXI wiek.

 

Budynek szkoły. Lata 60 - te widok ogólny.